Lima, poging twee

Alweer een aardige tijd sinds te laatste update, maar er moet natuurlijk wel het een en ander te vertellen blijven. Gelukkig is dat wel het geval. De vorige keer dus vanuit Trujillo, waar we (ik en Henk Pieter) nog een dag na de vorige update gebleven zijn.

Die dag begon niet verkeerd, met een bezoek aan de Huaca de la Luna en Huaca del Sol (respectievelijk tempel van de maan en van de zon). Die laatste is helaas nog amper afgegraven en is niet toegankelijk, maar de Huaca de la Luna gelukkig wel. Dat was tot mu toe wel het mooiste 'oude complex' dat wee bezocht hebben. Bijna 2000 jaar oud, maar er is nog redelijk wat van overgebleven, ondanks dat de Spanjaarden er een paar honderd jaar geleden flink hebben huisgehouden op zoek naar glimmende snuisterijen. Ik zou willen zeggen dat foto's nog volgen, maar die belofte heb ik al meerdere keren niet nagekomen. Een combinatie van het inmiddels enigszins opgelopen foto-aantal, luiheid en gebrekkig internet.

Daarna met een Collectivo (soort klein stadsbusje) terug naar de enigszins bewoonde wereld van Trujillo. Terwijl wij daar over een klein marktje slenterden en daar uiteraard weer volledig uit de toon vielen werd het opeens bijzonder druk om ons heen. Een paar ietwat gezette locals blokkeerden ons volledig en ondertussen ging een vrouw op mijn voet staan terwijl zij iets van de grond leek te pakken. Wat verward door de situatie bleven wij maar even wachten tot de chaos was opgelost en wij weer door konden lopen, wat al snel het geval was. Het duurde slechts een paar seconden nadat we onze weg vervolgd hadden voordat ik erachter kwam dat m'n portemonnee zich niet meer op de vaste plek bevond. Ja ja, na in de eerste week al onvrijwilliig mijn telefoon aan het land gedoneerd te hebben heb ik mijn portemonnee nu ook maar afgestaan, inclusief pinpas, creditcard, rijbewijs, contamt geld en, ook belangrijk, OV-chipkaart. Gaat lekker dus in dit land.

Ons plan was om die middag te vertrekken uit Trujillo en via Chimbote, een klein vissersdorpje, naar Lima te gaan. Om niet de hele planning (voor zover aanwezig) in de war te gooien hebben we dat plan maar doorgezet. Enorm veel heb ik niet meegekregen van Chimbote, deels omdat ik nog aardig versuft was van de gebeurtenis van de dag ervoor, maar ook simpelweg omdat we er maar kort zaten. De volgende ochtend zijn we namelijk weer doorgereden naar Lima, om daar drie nachten in een hostel vol backpackende Australiërs, Fransozen en één ontzettend gezellig Duits meisje te overnachten.

Aangezien ik in Trujillo geen tijd had om aangifte te doen van diefstal moest dat in Lima gebeuren. Dat werd de tweede aangifte binnen drie weken tijd, vaker dan in 24 jaar in Nederland. Men sprak hier beter Engels dan in Huaraz, maar nog altijd flink minder dan je zou verwachten van de Policia Turismo, politie voor toeristen zaken. Na slechts een uur of twee stond ik weer buiten met een verse aangifte voor in het plakboek. De rest van de dag bestond in feite uit rondslenteren door een winkelcentrum, op zoek maar slippers voor mezelf en een korte broek voor Henk Pieter. Gezien het feit dat het hier nu hartje winter is zijn we beide niet geslaagd daarin.

Tijdens de avondwandeling terug naar het hostel klonk het ergens halverwege opeens bijzonder gezellig. Als rastoeristen zijn liepen we maar het terrein op waar alle muziek vandaan kwam, wat het openlucht Pisco Festival 2014 bleek te zijn. Hier waren vrijwel alle grote Pisco producenten, de nationale drank van Peru, vertegenwoordigd. Aangezien bij elke stand gratis geproefd kon worden en wij hartstikke Nederlands zijn hebben we heel wat af geprobeerd. Ook al zijn het kleine shotjes, met percentages van 40+ tikt het aardig aan. Toch was dit wel een bijzonder gezellige avond, aangezien wij de enige 'gringos' waren en mensen daarom graag een praatje maken, soms gelukkig in begrijpelijk Engels, maar meermaals in veel te snel en onbegrijpelijk Spaans. De kater van de volgende ochtend viel gelukkig mee, alhoewel ik niet voor Henk Pieter kan spreken, die heeft nog altijd trauma's. Niks nuchtere Fries...

Inmiddels zijn we weer vertrokken uit Lima en aanbeland in Paracas, waar we morgen de Islas Ballestas gaan bezoeken. Volgens onze Lonely Planets ook wel de 'Poor man's Galapagos Islands' genoemd. Die omschrijvingen zijn wel vaker wat optimistisch gebleken, maar we zijn erg benieuwd. De volgende keer meer.